– muzykolożka, kierownik Ośrodka Dokumentacji Muzyki Polskiej XIX i XX wieku im. I.J. Paderewskiego przy Instytucie Muzykologii UJ. W kręgu jej zainteresowań badawczych znajdują się: polska kultura muzyczna XIX i XX wieku (ze szczególnym uwzględnieniem postaci I.J. Paderewskiego), muzyka religijna XVII wieku, a także zagadnienia edytorstwa i źródłoznawstwa muzycznego. Jest redaktorką edycji krytycznej listów I.J. Paderewskiego (Warszawa 2018) i autorką opracowania wyboru jego przemówień i odezw z lat 1910–1941 (Warszawa 2020).

– absolwentka muzykologii i filologii angielskiej Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. W 1990 roku obroniła doktorat poświęcony kwartetom smyczkowym Beethovena i od tej pory napisała kilkadziesiąt książek o muzyce oraz rozliczne artykuły, hasła encyklopedyczne, przyczynki itp. Ostatnio ukazały się: monografia 100 lat z dziejów polskiej muzyki (2018) oraz Symfonia na 444 głosy (2020), Uwodziciel. Rzecz o Karolu Szymanowskim (2021), a także Mała Monografia: Lutosławski (2021). Wspólnym mianownikiem tych różnorodnych publikacji jest atrakcyjna narracja, dowcip i swada.

– pisarz, tłumacz, reżyser teatralny. Autor m.in. powieści Madame (Znak 1998), prozy autobiograficznej Godot i jego cień (Znak 2009), tryptyku nowelistycznego Niech się panu darzy (Więź 2013), a także esejów i szkiców literackich Błogosławieństwo Becketta i inne wyznania literackie (Sic! 2004). Tłumacz i znawca twórczości Samuela Becketta, którego znaczną część dorobku wydał w dwutomowej edycji Utwory wybrane (PIW 2017). Wraz z Januszem Pydą OP opublikował też dialogi o teatrze Becketta pt. Jesteście na Ziemi, na to rady nie ma! (PIW 2015). Poza tym przełożył i opracował komplet tragedii Sofoklesa (PIW 2018), wybór tragedii Racine’a (PIW 2019), tragedie „rzymskie” Szekspira (PIW 2021) oraz kanon poezji Hölderlina i Kawafisa. Mieszka w Warszawie.

– muzykolog, publicysta muzyczny, menadżer kultury i wydawca. Studiował muzykologię na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie i Ruprecht-Karls-Universität w Heidelbergu. Oprócz działalności naukowej, Daniel Cichy prowadził czynną działalność jako krytyk i publicysta muzyczny. Współpracował z „Tygodnikiem Powszechnym”, „Ruchem Muzycznym”, Drugim Programem Polskiego Radia oraz Radiem Kraków; W styczniu 2013 roku został redaktorem naczelnym Polskiego Wydawnictwa Muzycznego, a od stycznia 2017 roku zajmuje stanowisko dyrektora i redaktora naczelnego tej Oficyny. Od 2020 roku jest członkiem Rady Polskiej Izby Książki. W maju 2021 roku objął stanowisko redaktora naczelnego „Ruchu Muzycznego”.

– muzykolog, publicysta muzyczny, menadżer kultury i wydawca. Studiował muzykologię na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie i Ruprecht-Karls-Universität w Heidelbergu. Oprócz działalności naukowej, Daniel Cichy prowadził czynną działalność jako krytyk i publicysta muzyczny. Współpracował z „Tygodnikiem Powszechnym”, „Ruchem Muzycznym”, Drugim Programem Polskiego Radia oraz Radiem Kraków; W styczniu 2013 roku został redaktorem naczelnym Polskiego Wydawnictwa Muzycznego, a od stycznia 2017 roku zajmuje stanowisko dyrektora i redaktora naczelnego tej Oficyny. Od 2020 roku jest członkiem Rady Polskiej Izby Książki. W maju 2021 roku objął stanowisko redaktora naczelnego „Ruchu Muzycznego”.